Yıllar önce Doğan Hoca bir seminerinde babasının her bir evladı için yazdığı defterlerden bahsetmişti. Biz 11 kardeşiz, hepimizin ilk yürüyüşünü, ilk tebessümünü, ilk anılarını ayrı ayrı yazmış. Evlendiğimizde defterleri çıkartıp bize verdi demişti. Çok hoşuma gitmişti bu ince düşünce. O söyleşiyi dinlediğimde Enes henüz bebekti; bir defter alıp yazmaya başladım. İlklerini, benim hislerimi, duygularımı yazdım satır satır... Sonra Eymen için doldu bir defter. Ardından Mevaya olan duam, sevgim, duygularımla üçüncü defterin satırları yazılmaya başlandı. Dün şöyle yazmak nasip oldu kızımın defterine; Güzel kızım, bugün ilk kez sesli güldün. Küçücük, minicik bir andı ama içime aktı neşeli sesin. Kalbime ulaştı. Dilerim ki, ömrün boyu gönlüne doldurduğun, yüreğinden taşıp tebessümüne bulaştırdığın mutlulukların olsun. Sen gül ki, bizim de ömrümüz gülsün. Babanla benim bahtıma, senin gülücüklerinden gül demetleri dermek düşsün... Amin, amin, tüm evlatlar için binlerce kez amin<3
Hatice Kübra Tongar
Hatice Kübra Tongar