ÖNEMLİ OLAN NE?
Hayat yolunda ayaklarımızı en çok kaydıran hususlardan birisi de neye, ne kadar önem vereceğimizi bilmiyor olmamızdır. Biz en çok şu iki konuda yanılıyoruz:
1) Asıl önemsenmesi gereken şeyleri hafife almak, önemsememek.
Müslümanlar olarak her birimizin hayatında önemsenmesi gereken şeylerin başında "Allah'ın rızası" gelmektedir. En çok önemsediğimiz şeylere dair bir "top 10" listesi yapılsa acaba Allah'ın rızası listeye girebilir mi? Girerse kaçıncı sırada yer alır?
Bunu test etmenin kolay bir yolu var:
Eğer bir işe girişirken "Allah bu işe ne der?" sorusundan önce "ailem / arkadaşlarım / çevrem ne der?" sorusu aklımıza geliyorsa,
Allah'ın rızasını kaybetmeyi umursamadığımız halde çevremiz tarafından izole edilmek / mimlenmek / dışlanmaktan korkuyorsak,
İnsanların gözüne girmek / aferin almak / beğenilmek için gösterdiğimiz çabayı Allah'ın rızasını kazanmak uğrunda gösteremiyorsak o zaman durum sıkıntılı demektir.
Bunları söylerken zinhar kendimi "Allah'ın rızasını garanti etmiş de başkalarına da bunu salık veren bir ermiş" konumunda görmüyorum. Asla! Ben, bir yazı yazıyorsam, bir şeyi eleştiriyorsam kendimi ayna gibi kullanıyorum. Önce kendimden yola çıkıyorum. Eğer birileri bu yazıyı okuduğunda "tam da içimden geçenleri anlatmış" diyorsa bu, benim kerâmet sahibi olmamdan değil, kendimdeki zaafları iyi gözlemlemiş olmamdan ve benzer zaafların yazıyı okuyan o şahısta da bulunmasından kaynaklanıyordur.
2) Basit şeyleri gözünde büyüterek sanki hayatın en önemli konusuymuş gibi davranmak.
Bazen de günü birlik hususları, hayatımızda bir sabun köpüğü gibi gelip geçici olan meseleleri hayatımızın sanki en önemli maddesiymiş gibi gözümüzde büyütüyoruz. Kimi zaman sorunlarımızı, kimi zaman başarılarımızı, kimi zaman sevinçlerimizi, kimi zaman hüzünlerimizi, kimi zaman kavgalarımızı çok önemsiyoruz. Oysa bir çoğumuz biliyoruz ki bize şu an ölüm gelse, şu an dert edindiğimiz yüzlerce meselenin hiçbir anlamı olmayacak. Biz, gelip geçici şeyleri dert edinmekten, asıl dert edinilmesi gereken şeye zaman bulamıyoruz.
Rabbimiz, en önemsediğimiz şeylerin başına kendi rızasını yazmayı cümlemize nasip eylesin. Bizleri gelip geçici dünyanın telaşlarında ömrünü hebâ edenlerden eylemesin.
(Soner Duman /15.Mayıs.2017/Pazartesi)
Hayat yolunda ayaklarımızı en çok kaydıran hususlardan birisi de neye, ne kadar önem vereceğimizi bilmiyor olmamızdır. Biz en çok şu iki konuda yanılıyoruz:
1) Asıl önemsenmesi gereken şeyleri hafife almak, önemsememek.
Müslümanlar olarak her birimizin hayatında önemsenmesi gereken şeylerin başında "Allah'ın rızası" gelmektedir. En çok önemsediğimiz şeylere dair bir "top 10" listesi yapılsa acaba Allah'ın rızası listeye girebilir mi? Girerse kaçıncı sırada yer alır?
Bunu test etmenin kolay bir yolu var:
Eğer bir işe girişirken "Allah bu işe ne der?" sorusundan önce "ailem / arkadaşlarım / çevrem ne der?" sorusu aklımıza geliyorsa,
Allah'ın rızasını kaybetmeyi umursamadığımız halde çevremiz tarafından izole edilmek / mimlenmek / dışlanmaktan korkuyorsak,
İnsanların gözüne girmek / aferin almak / beğenilmek için gösterdiğimiz çabayı Allah'ın rızasını kazanmak uğrunda gösteremiyorsak o zaman durum sıkıntılı demektir.
Bunları söylerken zinhar kendimi "Allah'ın rızasını garanti etmiş de başkalarına da bunu salık veren bir ermiş" konumunda görmüyorum. Asla! Ben, bir yazı yazıyorsam, bir şeyi eleştiriyorsam kendimi ayna gibi kullanıyorum. Önce kendimden yola çıkıyorum. Eğer birileri bu yazıyı okuduğunda "tam da içimden geçenleri anlatmış" diyorsa bu, benim kerâmet sahibi olmamdan değil, kendimdeki zaafları iyi gözlemlemiş olmamdan ve benzer zaafların yazıyı okuyan o şahısta da bulunmasından kaynaklanıyordur.
2) Basit şeyleri gözünde büyüterek sanki hayatın en önemli konusuymuş gibi davranmak.
Bazen de günü birlik hususları, hayatımızda bir sabun köpüğü gibi gelip geçici olan meseleleri hayatımızın sanki en önemli maddesiymiş gibi gözümüzde büyütüyoruz. Kimi zaman sorunlarımızı, kimi zaman başarılarımızı, kimi zaman sevinçlerimizi, kimi zaman hüzünlerimizi, kimi zaman kavgalarımızı çok önemsiyoruz. Oysa bir çoğumuz biliyoruz ki bize şu an ölüm gelse, şu an dert edindiğimiz yüzlerce meselenin hiçbir anlamı olmayacak. Biz, gelip geçici şeyleri dert edinmekten, asıl dert edinilmesi gereken şeye zaman bulamıyoruz.
Rabbimiz, en önemsediğimiz şeylerin başına kendi rızasını yazmayı cümlemize nasip eylesin. Bizleri gelip geçici dünyanın telaşlarında ömrünü hebâ edenlerden eylemesin.
(Soner Duman /15.Mayıs.2017/Pazartesi)
