Aile ve din terbiyesi
Fatih Çıtlak
Kıymetli dostlar! İlmihal bilgileri başta olmak üzere dinle alakalı öğrenilmesi farz olanları öğrenmek her Müslüman üzerine bir borçtur.
Bugünkü sohbetimizde toplumun temel taşı olan ailedeki dini eğitim ve yansımaları hakkında konuşacağız...
Her Müslüman gibi hanımların da muhakkak dini terbiyeyi alması, ilm-i hâl dahil İslâmî her sahada tedrisat görmesi lazımdır.
Kapitalist, materyalist dünyada alıp başını giden ve maalesef belli kesimler tarafından normalleştirmeye çalışılan ahlâksızlık furyasını göz önünde bulundurursak, bu durumun ne kadar önemli olduğu ortaya çıkacaktır.
CEMİYETİ AYAKTA TUTAN GÜZELLİKLER...
Bizim çocukluğumuzda, gençliğimizde bir Hoca Hanım bir kişiye yetiyordu. Hafız Teyze, Hoca Hanım şöyle dursun, bir yaşlı teyze bile görgüsüyle hanımların sorunlarını hallediyordu.
Eskiden bilgiye ulaşamamak ve bilmemek sorundu. Şimdi ise eskisi gibi sadece cahillik, bilmemek hastalığı yok. Her türlü yanlış itikad, fikriyat ve sapkınlık, insanlarda bulaşıcı hastalık gibi kol geziyor.
Bir yandan itikadı bozuk âlim bozuntuları, diğer yandan da cahil kimseler bu işgali ve hastalığı müminleştiriyor.
Halk ne yapsın? Nasıl ayakta durabilsin? Ahlâk, fazilet, itikad, hamiyet, hayâ, ülfet, şefkat, sadakat, şahsiyet gibi cemiyeti ve ferdi mânen ayakta tutan güzellikler olmadan nasıl insanî ve İslâmî bir hayat olabilir? Ve bunlar aile teşkilatı sağlam olmazsa nasıl hayata geçebilir?
DİN VE AİLE... BU İKİSİ İNSANLIĞIN EN ESKİ MÜESSESESİDİR
Bir düşünün dostlar! Aile mefhumu olmasa Allah (CC) muhafaza, hayvanlardan farkımız kalır mı? İnsan, hayatının başında birçok malûmatı annesinden alır. Baba çocuğun hayatındaki çerçeveyi çizer. Lâkin onun içini ana terbiyesi belirler. Anne cahil kalır, bozuk itikadda olur, haram-helâl bilmezse, Allah (CC) ve Resûl (SAS) muhabbeti, din gayreti olmazsa nasıl çocuk yetiştirebilir? Çocuk deyip geçmeyin. Çocuk ki ailenin semeresi ve hepsinden önemlisi halifetullah ve hazret-i insan-ı kâmil namzetidir.
Baba, terbiyeden birinci derecede mesuldür. Bu mesuliyet onu, hanımının ilmî ve dinî terbiyeyi almasına yardımcı olmaya, hatta elinden gelen gayreti göstermeye sevk etmelidir. Bazıları kadını hizmetçi gibi görüp ne ilimle ne mânâ ile alâkadar olmasına müsaade ediyor, bir de kendilerini dindar diye lanse edebiliyorlar. Çocuklarıyla kendileri uğraşsa ne âlâ ama onu da yapmıyorlar...
Peki doğrusu yani Efendimizin (SAS) sünnetindeki şekli böyle midir? Tabii ki böyle değildir.
Asr-ı saadet döneminde hanımlar her sahada erkeklerle adeta aynı hizmetlerde ve makamlarda bulunmaktaydı. Mescitlerde, evde, mecliste hatta harplerde bile faal vazife alırlardı. Hazret-i Aişe (RA) Annemiz dinde fakih olduğundan ashâb-ı kirâm kendisinden mesele sorardı. Hazret-i Şâh-ı Şehîd-i Kerbela Hüseyin Efendimizin kızı Hazret-i Sükeynenin, Muaviyenin sarayında yaptığı muazzam hukukî ve siyasî hitâbının İslâm tarihinin ve insanlık medeniyet tarihinin sâhifelerinde emsâli bulunmamaktadır.
Öte yandan, Allah (CC) velilerinin hayatlarına şöyle bir bakıldığında görülür ki bu muazzam şahsiyetlerin bir çoğunda temiz, nûrdan anneler ve onların güzel terbiyesi vardır. Annesinin sinesinde imân nûru olmayan, Resûl (SAS) aşkı bulunmayan bir çocuğun hâli nice olur? Zirâ Çocuk babanın zahrından, ananın sadrından olur derler.
TAKVA EN GÜZEL ELBİSEDİR...
Cemiyetlerdeki ve fertlerdeki nûrlanma aileden başladığı gibi, gene ailedeki zulüm ve şekâvet, cemiyetlerin çöküşünü hazırlamaktadır. Unutulmamalıdır ki ihya ve imha ailede başlar.
Bendeniz nice analar gördüm, sineleri Allah (CC) ve Resûl (SAS) aşkıyla yanıp tutuşan... Yüzüne baktığında iffetin ve ibadetin güzelliği yüzünden yansıyan... Gözünde yaş, elinde tesbih, dilinde zikir, duaları reddolunmayan... Ayıpları örten, cemiyeti ıslaha çalışan, gıybetin zinadan şiddetli bir günah olduğu şuuruyla herkese hüsn-i zanla ve mürüvvetle muamelede bulunan, Allah (CC) için seven ve herkes tarafından sevilen nice analar....
Ve nice hanımlar bilirim ki gece ibadetinin solgunluğu yüzüne nûr olmuş, nûr-i imanla mahlûkata nazar etmek gözlerine sürme olmuş. Gençliklerinin emanet olduğunu, ahlâk ve ilmin en kıymetli ziynet olduğunu, en güzel elbisenin de takva olduğunu idrak etmiş nice imanlı kız evlâdı var...
Bakarsan bağ olur, bakmazsan dağ olur demişler. Bu insanlar gökten zenbille mi indi? Tabii ki hayır. Ama yerdeki fitneden, cehaletten ve şehvânî isteklerden ilimle, irşadla sıyrılıp yükseldiler. Eskiden bu nevi insanlar daha çoktu. Ahlâkı bozuk, ahlâksızlığı alenen yapanlar çok azdı. Şimdi ise durum sanki biraz daha farklı...
Fatih Çıtlak
Kıymetli dostlar! İlmihal bilgileri başta olmak üzere dinle alakalı öğrenilmesi farz olanları öğrenmek her Müslüman üzerine bir borçtur.
Bugünkü sohbetimizde toplumun temel taşı olan ailedeki dini eğitim ve yansımaları hakkında konuşacağız...
Her Müslüman gibi hanımların da muhakkak dini terbiyeyi alması, ilm-i hâl dahil İslâmî her sahada tedrisat görmesi lazımdır.
Kapitalist, materyalist dünyada alıp başını giden ve maalesef belli kesimler tarafından normalleştirmeye çalışılan ahlâksızlık furyasını göz önünde bulundurursak, bu durumun ne kadar önemli olduğu ortaya çıkacaktır.
CEMİYETİ AYAKTA TUTAN GÜZELLİKLER...
Bizim çocukluğumuzda, gençliğimizde bir Hoca Hanım bir kişiye yetiyordu. Hafız Teyze, Hoca Hanım şöyle dursun, bir yaşlı teyze bile görgüsüyle hanımların sorunlarını hallediyordu.
Eskiden bilgiye ulaşamamak ve bilmemek sorundu. Şimdi ise eskisi gibi sadece cahillik, bilmemek hastalığı yok. Her türlü yanlış itikad, fikriyat ve sapkınlık, insanlarda bulaşıcı hastalık gibi kol geziyor.
Bir yandan itikadı bozuk âlim bozuntuları, diğer yandan da cahil kimseler bu işgali ve hastalığı müminleştiriyor.
Halk ne yapsın? Nasıl ayakta durabilsin? Ahlâk, fazilet, itikad, hamiyet, hayâ, ülfet, şefkat, sadakat, şahsiyet gibi cemiyeti ve ferdi mânen ayakta tutan güzellikler olmadan nasıl insanî ve İslâmî bir hayat olabilir? Ve bunlar aile teşkilatı sağlam olmazsa nasıl hayata geçebilir?
DİN VE AİLE... BU İKİSİ İNSANLIĞIN EN ESKİ MÜESSESESİDİR
Bir düşünün dostlar! Aile mefhumu olmasa Allah (CC) muhafaza, hayvanlardan farkımız kalır mı? İnsan, hayatının başında birçok malûmatı annesinden alır. Baba çocuğun hayatındaki çerçeveyi çizer. Lâkin onun içini ana terbiyesi belirler. Anne cahil kalır, bozuk itikadda olur, haram-helâl bilmezse, Allah (CC) ve Resûl (SAS) muhabbeti, din gayreti olmazsa nasıl çocuk yetiştirebilir? Çocuk deyip geçmeyin. Çocuk ki ailenin semeresi ve hepsinden önemlisi halifetullah ve hazret-i insan-ı kâmil namzetidir.
Baba, terbiyeden birinci derecede mesuldür. Bu mesuliyet onu, hanımının ilmî ve dinî terbiyeyi almasına yardımcı olmaya, hatta elinden gelen gayreti göstermeye sevk etmelidir. Bazıları kadını hizmetçi gibi görüp ne ilimle ne mânâ ile alâkadar olmasına müsaade ediyor, bir de kendilerini dindar diye lanse edebiliyorlar. Çocuklarıyla kendileri uğraşsa ne âlâ ama onu da yapmıyorlar...
Peki doğrusu yani Efendimizin (SAS) sünnetindeki şekli böyle midir? Tabii ki böyle değildir.
Asr-ı saadet döneminde hanımlar her sahada erkeklerle adeta aynı hizmetlerde ve makamlarda bulunmaktaydı. Mescitlerde, evde, mecliste hatta harplerde bile faal vazife alırlardı. Hazret-i Aişe (RA) Annemiz dinde fakih olduğundan ashâb-ı kirâm kendisinden mesele sorardı. Hazret-i Şâh-ı Şehîd-i Kerbela Hüseyin Efendimizin kızı Hazret-i Sükeynenin, Muaviyenin sarayında yaptığı muazzam hukukî ve siyasî hitâbının İslâm tarihinin ve insanlık medeniyet tarihinin sâhifelerinde emsâli bulunmamaktadır.
Öte yandan, Allah (CC) velilerinin hayatlarına şöyle bir bakıldığında görülür ki bu muazzam şahsiyetlerin bir çoğunda temiz, nûrdan anneler ve onların güzel terbiyesi vardır. Annesinin sinesinde imân nûru olmayan, Resûl (SAS) aşkı bulunmayan bir çocuğun hâli nice olur? Zirâ Çocuk babanın zahrından, ananın sadrından olur derler.
TAKVA EN GÜZEL ELBİSEDİR...
Cemiyetlerdeki ve fertlerdeki nûrlanma aileden başladığı gibi, gene ailedeki zulüm ve şekâvet, cemiyetlerin çöküşünü hazırlamaktadır. Unutulmamalıdır ki ihya ve imha ailede başlar.
Bendeniz nice analar gördüm, sineleri Allah (CC) ve Resûl (SAS) aşkıyla yanıp tutuşan... Yüzüne baktığında iffetin ve ibadetin güzelliği yüzünden yansıyan... Gözünde yaş, elinde tesbih, dilinde zikir, duaları reddolunmayan... Ayıpları örten, cemiyeti ıslaha çalışan, gıybetin zinadan şiddetli bir günah olduğu şuuruyla herkese hüsn-i zanla ve mürüvvetle muamelede bulunan, Allah (CC) için seven ve herkes tarafından sevilen nice analar....
Ve nice hanımlar bilirim ki gece ibadetinin solgunluğu yüzüne nûr olmuş, nûr-i imanla mahlûkata nazar etmek gözlerine sürme olmuş. Gençliklerinin emanet olduğunu, ahlâk ve ilmin en kıymetli ziynet olduğunu, en güzel elbisenin de takva olduğunu idrak etmiş nice imanlı kız evlâdı var...
Bakarsan bağ olur, bakmazsan dağ olur demişler. Bu insanlar gökten zenbille mi indi? Tabii ki hayır. Ama yerdeki fitneden, cehaletten ve şehvânî isteklerden ilimle, irşadla sıyrılıp yükseldiler. Eskiden bu nevi insanlar daha çoktu. Ahlâkı bozuk, ahlâksızlığı alenen yapanlar çok azdı. Şimdi ise durum sanki biraz daha farklı...
