Hz. Ömer bin Hattâb (Radıyallahu Anh)dan rivayet ile Resulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem şöyle buyurdu: Her kim musibete uğramış birisini görürde: El-Hamdü lillahillezi âfânî mimmebtelâke bihi ve feddalanî alâ kesîrın mimmen haleka tafdîlâ. (Mealen: Seni Müptela kıldığı şeyden bana afiyet veren ve yarattığı çok kimseler üzerine beni üstün kılan Allaha hamd olsun.) derse, yaşadığı sürece o bela ona dokunmaz.
Bir rivayette ise: O dert ne olursa olsun, (o dua) mutlaka onu ondan muhafaza eder. buyrulmuştur.
Mesela yolda giderken bir kör, topal, eli veya ayağı kesik, felçli vb dertli gördüğü zaman böyle dua etmelidir. Bu dua sebebiyle Allahu Teala, o derdi ölünceye kadar o kişiye göstermez. Burada dikkat edilmesi gereken nokta, dua da " üstün kılan " kısmında kişinin kendisini kibir değil tam tersi şükür duyguları ile ifade etmelidir. Zira belanın olmayışı da bir nimettir ve her nimet şükrü gerektirir.
Bunun dışında unutulmaması gereken önemli bir noktada şudur ki: "Hiç bir kul Allahu Tealadan daha merhametli değildir." Bela ve Müsibete düçar olmuş bir kardeşimizi gördüğümüzde onun haline acımak değil tam tersi ona yardım etmemiz bizim vazifemizdir. Zira unutmamalıyız ki bu derdi ona veren Allahu Tealadır. Bu dert ve musibet O kişinin hem dünyası, hemde ahireti için bir imtihan ve rahmet vesilesidir. Bizler üzerimize düşen görevleri yerine getirmeli, Rabbimizin bizi kaldıramayacağımız yüklerle yüklememesine ve bu şekilde imtihan etmediği için şükretmeliyiz.
Örneğin sakat kalmak çok ağır bir imtihan olmakla birlikte sabrı zor ancak mükafatı çok büyüktür. Sakat birini gördüğümüzde eğer yardıma ihtiyacı varsa yardım etmeli, ancak onun sakatlığına acımamalı (ve bu hastalığından şifa bulması ve sabır vermesi için Allaha Dua etmeli)yiz. Rabbimizin bizi sakat bırakmama nimeti için şükretmeli ve kaldıramayacağımz imtihandan Allaha sığınmalıyız. Allahûl Alem işte bu dua bu amaçladır.
