Kalbinde küçücük umutlarla filizlenen,düşledikçe yeşeren, yaklaştıkça çiçek açan hayallerin var ya; onlara uzak olduğun için bu kadar tatlılar,ulaşamadığın için bu kadar kıymetliler...Senin içinde bulunduğun ortam, yaşadığın hayat kim bilir kaç canın hayalidir? Onlara ulaşamadığın zamanlarda senin de hayalindiler. Nasıl da kıymetliydiler gözünde...Elde edince, ulaşınca yeni oyuncağından hevesini almış olan cocuğun eskiler sandıgına firlattigi tozlu oyuncaklari gibi sen de firlattin hayallerini kalbin yeni maceralar peşine düştü, yeni hayallere daldı cünkü.Hayırlısını istedikten sonra hayallerimize ulaşmak için elimizden gelenin en iyisini yapmaya calismaliyiz tabiki de ama düşlediğimiz hayaller; yaşadıgimiz hayatin güzelliklerini basitleştirecek, en güzel anlarimizi kiymetsizlestirecek kadar büyümemeli gözümüzde. Her anının kıymetini daima bilmeli insan, şükretmeli...Demeli kendi kendine:" Düşlediğim hayali yaşıyor olsaydım şu an, düşlerimdeki gibi kıymetli olmazdı belki de o an."En güzel an yaşadıgımız andır.Her daim hayırlısını iste hep şükret ama yaşadıgın anın kiymetini hep bil istedim. Yaşadığın anın kıymetini HEP BİL..