Okulda kompozisyon yazarken vardı ya hani,giriş,gelişme,sonuç,ona göre yazardık,vah benim kurallara hapsolmuş kuşağıma
Bu şiir mükemmel başlamış,mükemmel bitmiş ama gelişme bölümü eksik kalmış,naçizane eleştirimi hoş görün,okuyunca hissettiğim bu;gelişme kısmını hep beraber tamamlayalım,ne dersiniz? Herkes gülümsesin yani hhhz
Gülümse,kadere inat,kedere inat
Yeni gelen günün umudu taşıdığını düşün
Minicik umudu büyüt sevginle
Gülümseme bulaşıcıdır,bunu unutma
ve muhteşem kardelenler açsın gönlünde...
Ben karaladım,zaten anlamam şiirden falan,şair arkadaşlara topu atıyorum,yakalayın
Sitara yorumunuzu okuduğumda öğrenim yıllarımı yeniden yaşadım...
İlkokulu köyde okudum,hiç unutmam ilkokul 4.sınıftayken 23 Nisan için bir tiyatro oyunu sergileyecektik!Oyunun ismi Küçük Çoban ve bu oyundaki baş kahraman olan küçük çobanı ben oynuyordum.
Oyunun kısaca hikayesi;kurtuluş savaşı zamanında bir cepheden diğer cepheye çok önemli bir haber gitmek zorunda ama o haberi götürecek olan kişi hiç şüphe çekmemeli ve yakalansa dahi ölümüne susmalı...
Hikayenin sonunda da öyle oluyor zaten ve küçük çoban haberi veriyor ama komutanın elleri arasında canını vatan uğruna teslim ediyor...
Her neyse konumuz küçük çoban değil!
Ama çok hazırlanmama rağmen milli eğitimden izin alınamadığı için oyunu sergileyemedik!
Sonra orta okul yılları...Her Türkçe yazılısında kompozisyon konusu sınavın en yüksek puanlı sorusu...
Hep yüksek puan almışımdır kompozisyonun o değişmez yazılım sırası sayesinde;giriş,gelişme,sonuç...
Ve sonra değişti Türkçe adına da edebiyat denildi lisede.
Ah o lise yılları
Kredili sistemin ilk kurbanları oluverdik liseyi daha tanıyamadan!
Bir ay okul bahçesinde boş boş gezindiğimizi çok iyi hatırlıyorum...
Okul idarelerinin çaresizliği ve neyi nasıl yapmaları gerektiğini bilememeleri öğrencilerin okul bahçelerini top sahası ve piknik alanına çevirmelerine neden oluyordu!!!
Liseden sonrasını pek bilmem,belkide daha ilerisine gitmeye yetmemişti zekâm!
Sonra hayatın düzensiz sisteminin kurbanı olmamak için iş dünyasının labirentten beter yollarını arşınlamaya başladım aklını rehber edinmiş ayaklarımla!
Hoş,ayaklar bazen aklı kaale almadan atıyor adımlarını ve cezasını da sesi çıkmadan çekiyor çaresizce...
Yani demem o ki her şeye rağmen hayat okuması da yazılması da zor bir kompozisyon ve bu yükün altından kalkmayı başarabilmek için kurallarını iyi bilmek ve bizlere biçilen rolü layıkıyla (sorumluluğundan kaçmadan) oynamamız gerekiyor...
Diğer konuya gelecek olursak;elimden geldiğince birşeyler yazmaya çalışıyorum ve siz değerli insanların ortaya sunacağı fikirlerle konular daha bir zenginleşecektir.Çünkü eleştiri daha iyiyi görmek içindir ve daha iyisinin yapılabileceğini bildiği için eleştiri yapılmalıdır cesurca...
Değerli yorumunuz ve güzel fikirleriniz için teşekkür ederim...
