Bazen içimde birşeyler oluyor...sanki bir yere yetişmem gerekiyor...gecikiyorum sanki...çalışırken,dinlenirken,uyurken...yolda yürürken...
Sanki yapmam gereken birşey var ertelediğim...
Beni çağırdığını duyuyorum,hissediyorum Rabbim!
Sana gelen yollarımın üstünde bir sürü engeller var...oyalanıyorum,gecikiyorum ama geliyorum Rabbim! Ben gelmeyi idrak etsemde,etmesemde...gelmelerin niceliğini bilemesemde,geliyorum Rabbim!
Ben gelmesemde,Sen beni getirmesini biliyorsun zaten...şevkat tokatlarını algılıyorum. Beni en sevdiklerimle,en değer verdiklerinle tokatlıyorsun anlıyorum..
Ve anlıyorum ki en sevdiğim,en değer verdiğim Sen olmalıydın!!!
Sana muhtacım Rabbim! Sana öyle çok muhtacım ki...Beni engelleyen her şeyleri bir kenara itip,Sana gelme iştiyakı ile doluyorum bazen...
Bazen oturup düşünüyorum; Ben-i ben olarak terkipleyip yaratanda Sensin, engelleri yaratanda. O şeyleri engellere dönüştüren de ben-im,Sana gelecek vasıtalar olarak, görecek olan da...Ve yine anlıyorum ki Sen Rahmet edip bildirmezsen, ben takılıp kalcağım.
Sana nasıl teşekkür edeyim Rabbim?
Ben-i türlü türlü ihtiyaçlarla yaratmışsın ve bu ihtiyaçları karşılayacak kuvvetlerle donatmışsın...Üstelik her türlü ihtiyacımı,ben daha gelmeden,idrak edemeden,aleme donatmışsın...Yol yaratmışsın ve beni yolda yürüyecek kaabiliyette yaratmışsın...
Beni yürümeyi yeni öğrenen bir bebek gibi yolun öte ucuna ayaklarımın üstüne dikip:" Hadi gel bana! Yürüde gel!" Diyen anne gibi, Sana çağırıyorsun... Dengemi sağlayıp sana gelmemi istiyorsun...Geliyorum Rabbim!
Yürümeyi beceremeyen çocuk gibi düşüyorum. Bir yerlerim acıyor...ağlıyorum. Sonra bir ana gibi kucaklıyorsun beni...hissediyorum,teselli ediyorsun ...
Sonra tekrar ayaklarımın üstüne dikip:" Hadi gel ! Gel hadi!" Diye çağırıyorsun.
Korkuyorum Allah'ım! Düşmekten korkuyorum! Sensiz kalmaktan korkuyorum! Çok acıyor çok! Sana muhtacım...Sana öyle çok muhtacım ki...
Yürümeye başlayınca kendime güvenim oluşuyor...Artık korkmamaya başlayınca:" Ben giderim!" Diyorum anasının elini bırakan çocuk gibi..."Ben kendi başıma giderim" Şımarıyorum. Uzaklara gidiyorum. Değişik duygular tadıyorum. Başıma bilmediğim,anlamadığım şeyler geliyor..anlamaya çalışıyorum...anlayamıyorum! Daralıyorum. Bunalıyorum.Kapkara oluyor her yan...önümü göremiyorum...Korkuyorum Allah'ım çok korkuyorum! Sensiz kalmaktan korkuyorum."Hadi gel!" Diye çağırışını duyuyorum yine derinlerden...
Tüm kabahatlerine rağmen,yavrularını affedip ,bağrına basan bir ananın yüreğindeki şevkatin güvencesi ile sana yöneliyorum..Geliyorum Rabbim!
Biliyorum ki; Senin bana karşı olan şevkatin,benim yavrularıma duyduğum şevkatten kat kat fazla! Kaynağı sende olan birşeyin, bendeki bir zerreciği, böyle tezahür ediyorsa,Senden tezahür edişi kimbilir nasıldır!
Ey şevkati hudutsuz Rabbim!
Benim şevkatim,bazen tokat oluyor yavrularımın üstüne...hatalarını anlayıp yine bana sarılıyorlar...Sarıyorum onları,hemen affediyorum. Ey Rabbim yüreğimde ki bu sevginin asıl sahibi Sensin! Bir parçacığı,böylesine affedici ,kuşatıcı ise,Sendeki kimbilir nasıl affedici kuşatıcıdır!!!
Ey Rabbim! Bütün bunları bana Seni bilmem,anlamam için yaşatıyorsun biliyorum! Evet evet! Benden her şeyimi alıp,herkesleri bana yabancı edip,sırf Seni düşünmem,Seni özlemem için yapıyorsun bunları...
Beni çağırıyorsun...tüm tahammülsüzlüklerim,hatalarıma rağmen beni istiyorsun...Geliyorum Rabbim! Sana geliyorum!
Beni beklediğini bilmesem,beni affedeceğine inanmasam,yüreğimdeki bu korkuyu,bu utancı şevkatinle gidereceğini bilmesem...
Nasıl yaşardım? Nasıl ümid edebilir,nasıl sevebilirim? Ah Allah'ım iyiki varsın! Ve iyiki benim idrakimin fevk fevk üstünde Rahmetin var...ve iyiki bu Rahmetini bana hissettiriyorsun...iliklerime kadar!
Sana nasıl şükredilir,nasıl?
Gönlümü senden hiç ayırma! Onun sukuneti,huzuru Senden biliyorum. Bazen orada irademin dışında şeyler oluyor,duyuyorum.
Çok acıyor çok! Orada olup biten şeyleri anlamıyorum,canımın yanışına engel olamıyorum. Tut beni Rabbim,Sende tut! İzin verme gönlümün uçurumlarından yuvarlanışıma...izin verme! Allah'ım yüreğime medet et! Beni ona esir etme! Ben enin kulunum,beni Senden başkasına kul etme!
Dilerim adlı değerli bir muhteremden....
Sanki yapmam gereken birşey var ertelediğim...
Beni çağırdığını duyuyorum,hissediyorum Rabbim!
Sana gelen yollarımın üstünde bir sürü engeller var...oyalanıyorum,gecikiyorum ama geliyorum Rabbim! Ben gelmeyi idrak etsemde,etmesemde...gelmelerin niceliğini bilemesemde,geliyorum Rabbim!
Ben gelmesemde,Sen beni getirmesini biliyorsun zaten...şevkat tokatlarını algılıyorum. Beni en sevdiklerimle,en değer verdiklerinle tokatlıyorsun anlıyorum..
Ve anlıyorum ki en sevdiğim,en değer verdiğim Sen olmalıydın!!!
Sana muhtacım Rabbim! Sana öyle çok muhtacım ki...Beni engelleyen her şeyleri bir kenara itip,Sana gelme iştiyakı ile doluyorum bazen...
Bazen oturup düşünüyorum; Ben-i ben olarak terkipleyip yaratanda Sensin, engelleri yaratanda. O şeyleri engellere dönüştüren de ben-im,Sana gelecek vasıtalar olarak, görecek olan da...Ve yine anlıyorum ki Sen Rahmet edip bildirmezsen, ben takılıp kalcağım.
Sana nasıl teşekkür edeyim Rabbim?
Ben-i türlü türlü ihtiyaçlarla yaratmışsın ve bu ihtiyaçları karşılayacak kuvvetlerle donatmışsın...Üstelik her türlü ihtiyacımı,ben daha gelmeden,idrak edemeden,aleme donatmışsın...Yol yaratmışsın ve beni yolda yürüyecek kaabiliyette yaratmışsın...
Beni yürümeyi yeni öğrenen bir bebek gibi yolun öte ucuna ayaklarımın üstüne dikip:" Hadi gel bana! Yürüde gel!" Diyen anne gibi, Sana çağırıyorsun... Dengemi sağlayıp sana gelmemi istiyorsun...Geliyorum Rabbim!
Yürümeyi beceremeyen çocuk gibi düşüyorum. Bir yerlerim acıyor...ağlıyorum. Sonra bir ana gibi kucaklıyorsun beni...hissediyorum,teselli ediyorsun ...
Sonra tekrar ayaklarımın üstüne dikip:" Hadi gel ! Gel hadi!" Diye çağırıyorsun.
Korkuyorum Allah'ım! Düşmekten korkuyorum! Sensiz kalmaktan korkuyorum! Çok acıyor çok! Sana muhtacım...Sana öyle çok muhtacım ki...
Yürümeye başlayınca kendime güvenim oluşuyor...Artık korkmamaya başlayınca:" Ben giderim!" Diyorum anasının elini bırakan çocuk gibi..."Ben kendi başıma giderim" Şımarıyorum. Uzaklara gidiyorum. Değişik duygular tadıyorum. Başıma bilmediğim,anlamadığım şeyler geliyor..anlamaya çalışıyorum...anlayamıyorum! Daralıyorum. Bunalıyorum.Kapkara oluyor her yan...önümü göremiyorum...Korkuyorum Allah'ım çok korkuyorum! Sensiz kalmaktan korkuyorum."Hadi gel!" Diye çağırışını duyuyorum yine derinlerden...
Tüm kabahatlerine rağmen,yavrularını affedip ,bağrına basan bir ananın yüreğindeki şevkatin güvencesi ile sana yöneliyorum..Geliyorum Rabbim!
Biliyorum ki; Senin bana karşı olan şevkatin,benim yavrularıma duyduğum şevkatten kat kat fazla! Kaynağı sende olan birşeyin, bendeki bir zerreciği, böyle tezahür ediyorsa,Senden tezahür edişi kimbilir nasıldır!
Ey şevkati hudutsuz Rabbim!
Benim şevkatim,bazen tokat oluyor yavrularımın üstüne...hatalarını anlayıp yine bana sarılıyorlar...Sarıyorum onları,hemen affediyorum. Ey Rabbim yüreğimde ki bu sevginin asıl sahibi Sensin! Bir parçacığı,böylesine affedici ,kuşatıcı ise,Sendeki kimbilir nasıl affedici kuşatıcıdır!!!
Ey Rabbim! Bütün bunları bana Seni bilmem,anlamam için yaşatıyorsun biliyorum! Evet evet! Benden her şeyimi alıp,herkesleri bana yabancı edip,sırf Seni düşünmem,Seni özlemem için yapıyorsun bunları...
Beni çağırıyorsun...tüm tahammülsüzlüklerim,hatalarıma rağmen beni istiyorsun...Geliyorum Rabbim! Sana geliyorum!
Beni beklediğini bilmesem,beni affedeceğine inanmasam,yüreğimdeki bu korkuyu,bu utancı şevkatinle gidereceğini bilmesem...
Nasıl yaşardım? Nasıl ümid edebilir,nasıl sevebilirim? Ah Allah'ım iyiki varsın! Ve iyiki benim idrakimin fevk fevk üstünde Rahmetin var...ve iyiki bu Rahmetini bana hissettiriyorsun...iliklerime kadar!
Sana nasıl şükredilir,nasıl?
Gönlümü senden hiç ayırma! Onun sukuneti,huzuru Senden biliyorum. Bazen orada irademin dışında şeyler oluyor,duyuyorum.
Çok acıyor çok! Orada olup biten şeyleri anlamıyorum,canımın yanışına engel olamıyorum. Tut beni Rabbim,Sende tut! İzin verme gönlümün uçurumlarından yuvarlanışıma...izin verme! Allah'ım yüreğime medet et! Beni ona esir etme! Ben enin kulunum,beni Senden başkasına kul etme!
Dilerim adlı değerli bir muhteremden....
