Sözlerim kifayetsiz kalır elbette
Sonsuzluğu müjdeleyen
Yüreğin'in gölgesinde
Bir avuç
şiir bırak'sam gecenin ortasına
Yağmur olup düşer miyim sinene bilmiyorum
Bilmiyorum
sen de var mı tırnak ucu kadar y'erim
Hüznüm olgunlaştırırken beni
G'ördüklerim yetersiz kalıyor g'örmediklerime
Tutamadığım o incir dalı sevmelere
Bir ışık tutsam diyorum
Çocuk yüreğimle
Geçer mi g'özlerindeki nem
Diner mi yarım k'almışlığın
Söyle can
Neyden yakınırsın öyle sessizce
Hangi evdir aslında tüten
Hangi çokluktur beni sen(s)'sizliğe sürükleten
A'sırlık bir hayalken varlığın
Yokluğunla sınıyor kâinatın tüm gerçekleri
Yüreğimin direği sızlıyor (düşen) yüreğine değdikçe
Bir bulut olup karışıyorum bilinmezliğin matemine
Kar kış olup
Su'suyorum
Göğsüme hoyrat rüzgârlar değdikçe
Oysa
Hayat denen tuzlu yol
Bir kez üflesen
Cenneti müjdeleyecek sana
Yırtılan gömleğine aldırmıyorum da
Sırtındaki hançer izleri
ömrümü çekiyor tırnaklarımdan
Haramdan değil can
Haramdan değil
Yaramdan tutunuyorum sol yanına
O ki ne güzel yar'a'dır
Ayın şavkına varınca
9 kez besmele ç'ekiyorum evvela
9 basamağı da solumla adımlıyorum soluksuzca
Dünyevi tüm duygulardan uzak
Uzak bir başlangıç bırakıyorum her defasında
Bakma sen halbilmez günce'min gücenmişliğine
İliş iliş iliştiriyorum
Ebedi sükûta gark olan dilimin gevreğine t'adını
Kokundan sürüyorum kabuk tutmamış iğne sızıma
Biraz benden kalsın istemiyorum
ve hep
biraz senler çalıyorum ruhumun çıkmayan canına
Konuşamıyorum
Anlatamıyorum
Anlamsız kalıyorum
yüreğim sana kur'ulduğundan bu yana
Hep aynı z'amansızlıkta doluyor gözlerim
ve hep aynı çaresizlikle
göğe mendil ilikliyor titrek nefesim
Dayanağımsa
Senli yüreğim
Af dilerim
Af dil'b'erim
.
.
.
Seda Turan/Mehlikâ
22.04.2021
Sonsuzluğu müjdeleyen
Yüreğin'in gölgesinde
Bir avuç
şiir bırak'sam gecenin ortasına
Yağmur olup düşer miyim sinene bilmiyorum
Bilmiyorum
sen de var mı tırnak ucu kadar y'erim
Hüznüm olgunlaştırırken beni
G'ördüklerim yetersiz kalıyor g'örmediklerime
Tutamadığım o incir dalı sevmelere
Bir ışık tutsam diyorum
Çocuk yüreğimle
Geçer mi g'özlerindeki nem
Diner mi yarım k'almışlığın
Söyle can
Neyden yakınırsın öyle sessizce
Hangi evdir aslında tüten
Hangi çokluktur beni sen(s)'sizliğe sürükleten
A'sırlık bir hayalken varlığın
Yokluğunla sınıyor kâinatın tüm gerçekleri
Yüreğimin direği sızlıyor (düşen) yüreğine değdikçe
Bir bulut olup karışıyorum bilinmezliğin matemine
Kar kış olup
Su'suyorum
Göğsüme hoyrat rüzgârlar değdikçe
Oysa
Hayat denen tuzlu yol
Bir kez üflesen
Cenneti müjdeleyecek sana
Yırtılan gömleğine aldırmıyorum da
Sırtındaki hançer izleri
ömrümü çekiyor tırnaklarımdan
Haramdan değil can
Haramdan değil
Yaramdan tutunuyorum sol yanına
O ki ne güzel yar'a'dır
Ayın şavkına varınca
9 kez besmele ç'ekiyorum evvela
9 basamağı da solumla adımlıyorum soluksuzca
Dünyevi tüm duygulardan uzak
Uzak bir başlangıç bırakıyorum her defasında
Bakma sen halbilmez günce'min gücenmişliğine
İliş iliş iliştiriyorum
Ebedi sükûta gark olan dilimin gevreğine t'adını
Kokundan sürüyorum kabuk tutmamış iğne sızıma
Biraz benden kalsın istemiyorum
ve hep
biraz senler çalıyorum ruhumun çıkmayan canına
Konuşamıyorum
Anlatamıyorum
Anlamsız kalıyorum
yüreğim sana kur'ulduğundan bu yana
Hep aynı z'amansızlıkta doluyor gözlerim
ve hep aynı çaresizlikle
göğe mendil ilikliyor titrek nefesim
Dayanağımsa
Senli yüreğim
Af dilerim
Af dil'b'erim
.
.
.
Seda Turan/Mehlikâ
22.04.2021
