Olaylara çok farazi ya da yüzeysel bakıyoruz. Sevgi sevgi sevgi
Madem öyle niçin bu büyük aşklar ile evlenmiş insanlar bir yıl sonra soluğu mahkemede alıyor. Ruhuna denk, mantığına denk, kalbine denk, her yönüyle sana denk birini bulursan seversin zaten.
İnsanlar körü körüne seviyor bir müddet sonra da evlilik aşkı öldürüyor deyip suçu evlilik gibi kutsal bir şeye yıkıyor. Sevgiyi bitiren evlilik değil birbirlerini sevdiğini sanan insanların aslında birbirine denk olmadığını fark edince sevgi bitiyor.
Hadi şimdi siz tıp fakültesini bitirmiş bir kadın ile dağdaki çobanı evlendirin. Ben çobanın insan olup olmadığını tartışmıyorum. Bu evliliğin ne kadar mantıklı olduğunu siz düşünün. Çoban belki o tıp fakültesini bitirmiş bayandan daha insani sıfatlara sahiptir. Ama bu yeterli değil. Poliannacılık oynamaya gerek yok.
Hepimiz çok iyi insanız ama karşımıza iyi insanlar çıkmadığı için evliliklerimiz bitti öyle mi?
Ama ayrılan eşler bir başkası ile ikinci ve mutlu bir evlilik yapabiliyor. İnsani sıfat taşımıyorsa o hiç bir zaman mutlu olmamalı mantığınıza göre ama mutlu olabiliyor. Dengini bulduğu için...