“İnsan” Arapça bir kelime.
Ve anlamı “unutan” demekti...
İyiliği unutan, vefayı unutan, nasibi unutan, kendini unutan...
"İnsan nisyana tabidir"
"İnsan nisyana müpteladır"
“İnsan, nisyan ile maluldür” denir. Nisyan, unutmak ve gaflet manalarına gelir yani insan unutur.
Unutmak olumsuz olarak algılansada i̇nsanın hatırlamak kadar unutmaya da ihtiyacı vardır. Bu anlamda unutmak bir nimettir.
Asıl tehlikeli olan gaflet manasındaki unutmaktır.
İnsan Kalu Bela'da Cenab-ı Allah'a verdiği sözü unuttu. Oysa orda "Sen bizim Rabbimizsin" diyerek ahd etmişti. Ahde vefa gösteremedi. Rabbini unuttu. Rabbini unutan kendini elbet unutur. Dünyaya geliş gayesini unutur. Mün'im-i hakikiyi unutur ve başkalarına perestij eder...