Başkalarının psişik durumuyla empati kurma kapasitesi hiç bitmeyen insanlar, empatiyi tabiri caizse 'bolca' yayarlar. Harika görünürler, tek kusurları kendi kişilikleriyle dışarıdaki dünya arasına bir çizgi çekebilmektir.
Başkalarının ihtiyaçları, en yakınlarındakilerin ihtiyaçlarının önüne geçer. Sanki yaşamıyor, başkaları tarafından 'yaşanıyor' gibidirler. Kendilerini feda etmekle tatmin bulurlar. Hayat hikayelerinde çocuğunun hayati ihtiyaçlarına yeterince empati gösterememiş bir anne vardır. Çocuk olgunlaşmanın çok erken bir aşamasında annenin ihtiyaçlarına uyum sağlamaya ve onun sevgisini yakalayabilmek için hassas 'antenler' geliştirmeye zorlanmıştır.
Zaten az olan sevgiyi ancak bu hassas antenlerle yakalayabilmiştir.
Sonunda kendisinden ölçüsüzce vererek, hep başkalarının ihtiyaçlarına ayarlı ama kendi ihtiyaçlarını görmeyen, kendine döndüğünde suçluluk hisseden bir yetişkin olmuştur.
Kemal Sayar
Başkalarının ihtiyaçları, en yakınlarındakilerin ihtiyaçlarının önüne geçer. Sanki yaşamıyor, başkaları tarafından 'yaşanıyor' gibidirler. Kendilerini feda etmekle tatmin bulurlar. Hayat hikayelerinde çocuğunun hayati ihtiyaçlarına yeterince empati gösterememiş bir anne vardır. Çocuk olgunlaşmanın çok erken bir aşamasında annenin ihtiyaçlarına uyum sağlamaya ve onun sevgisini yakalayabilmek için hassas 'antenler' geliştirmeye zorlanmıştır.
Zaten az olan sevgiyi ancak bu hassas antenlerle yakalayabilmiştir.
Sonunda kendisinden ölçüsüzce vererek, hep başkalarının ihtiyaçlarına ayarlı ama kendi ihtiyaçlarını görmeyen, kendine döndüğünde suçluluk hisseden bir yetişkin olmuştur.
Kemal Sayar
