Onlar meleklerdi

baysinan82

Sp Kullanıcı
3 Ocak 2021
161
532
Türkiye
Eshâb-ı kiramın büyüklerinden Üseyd bin Hudayr'ın (radıyallahü anh) sesi çok güzeldi. Onun en çok sevdiği, Kur'an-ı kerim okumaktı. Eshab-ı kiram onun Kur'an okudukları vakitleri gözler, dinlemek için birbirleri ile yarışırlardı. Yerdekiler onun okuyuşunu beğendiği gibi göktekiler de beğenmişlerdi.

Üseyd bin Hudayr (radıyallahü anh), bir gece vakti evinin avlusunda oturuyordu. Küçük oğlu Yahya kendisine yakın bir yerde yatıyordu, atı da yanında bağlı idi. Üseyd bin Hudayr (radıyallahü anh) Bakara Suresi'nin ilk ayetlerini okumaya başladı. Bu esnada atı huysuzlaşarak şaha kalktı. Neredeyse dizginini, yularını koparacaktı. Bunun üzerine Üseyd bin Hudayr (radıyallahü anh) sustu. O susunca atı da sakinleşti. Sonra tekrar okumaya başladı, atı yine ürktü ve süratle dönmeye başladı. Bunun üzerine Üseyd bin Hudayr (radıyallahü anh) yine sustu. O susunca atı da sakinleşti. Bu hadise bir kaç kere tekrar etti. Her okuyuşunda atı ürkerek şaha kalkıyor, sustuğunda sakinleşiyordu. Üseyd (radıyallahü anh) atın, oğlunu çiğnemesinden korkup oğlunu uyandırmaya gitti. O esnada gökyüzünde şemsiye şeklinde fevkalade bir bulut gördü. Sanki ona kandiller takılmış, afakı ziyasıyla aydınlatıyordu. Bulutlar gökyüzünden kayboluncaya kadar yükseldiler.

Üseyd bin Hudayr (radıyallahü anh) sabahleyin Resulullah Efendimizin (sallallahü aleyhi ve sellem) yanına gitti ve önceki akşam başından geçenleri anlattı. Resûlü Ekrem Efendimiz "aleyhisselam" şöyle buyurdu :
"Onlar meleklerdi ey Useyd, şayet Kur'an okumaya devam etseydin, şüphesiz insanlar da melekleri görürlerdi. (Atın huysuzlaşması da melekleri gördüğü için idi.)"
 

Son mesajlar

Cevaplar
2K
Görüntüleme
59K