Eylül gibiyim
Bu günlerde sanki Eylül gibiyim
Boz bulutlar beliriyor
Yağmurlar yağıyor
hasret dolu sayfalardan akıyor
İçime içime
Savruluyor düşüncelerim
Manasızlıkta uçuşan cümlelerim
Kendi rüzgarlarına kapılmış
Dağılmış kelimeler
bir araya gelmemek istercesine
Toparlamak da isteyen yok...
Dalından kopan yaprakların
Sararan yanlarına yazdım adını
Sahte bir gülüşten ibarettin oysa.
Ve hiç bilmedin ellerimin soğuğunu.
Eylül’dü.
Di’li geçmiş bir zamandı yaşadığımız
Adımlarımızın kısalığı bundandı
Bundandı gözlerimin durgunluğu.
Sarı sıcak cümlelerde sözün kadar yalan,
Ellerin kadar...
her insanın bir hüznü var mıdır bilemiyorum
gönlümüzle bizim var
severiz Allah için
sevdirene şükürler olsun
hani her şeyde mutlak ayrılık olur bu günlerde de var
bahar yaz derken sırası gelmiş meğer eylülün
eylülün gölgesi var dünyamızda dünya da
başlar renkler tek renge benzemeye
sararır...