Savaş şiddetlenmişti
İkinci günü dahi, mücadele ve kıtal,
Geç saatlere kadar, devam etti bu minval.
Fırsat bulamadılar Eshap namaz kılmaya.
Gelip arz eylediler, Resul-i kibriyaya.
O da, üzüntü ile buyurdu ki: (Vallahi,
Savaşın şiddetinden, kılamadım ben dahi.)
Nihayet yatsı vakti, bir saldırı yaptılar.
O müşrik sürüsünü, bir anda dağıttılar.
Müşrikler de, bu cenkte, yorulmuşlardı gayet.
Gece, çadırlarına çekildiler nihayet.
Geldi mücahidler de, çadırına Resulün.
Ve lakin kendisini gördüler gayet üzgün.
Hatta beddua etmek, pek adeti değilken,
Kâfirlere, beddua eyledi kederinden.
Buyurdu: (Uğraştırıp, nasıl ki bizi onlar,
Namaz kıldırmadıysa gün batıncaya kadar,
Allahü teâlâ da, onların evlerine,
Doldursun ateşleri, hem de kabirlerine.)
Sonra öğle, ikindi ve yatsı namazını,
Kıldı Eshabı ile birlikte kazasını.
Müşriklerin gayesi, şu idi ki o zaman:
İslamı, tamamiyle kaldırsınlar ortadan.
Lakin müslümanları, gündüz mağlub etmenin,
Mümkün olmadığını anlayınca pek kesin,
Savaş taktiklerini değiştirip hemence,
Baskın düzenlemeye başladılar her gece.
Ve bu kararlarını tatbike başladılar.
Beni Kureyza ile, bu babta anlaştılar.
Değişik saatlerde ve değişik yerlerden,
Hücum ediyorlardı durmadan, dinlenmeden.
Başta Peygamberimiz ve Eshabı, aç susuz,
Müdafa yaparlardı, hem yorgun ve uykusuz.
Günlerce devam etti bu şiddetli müdafa.
Tek düşman geçemedi hendekten bu tarafa.
Lakin bu cenk, önceki savaşlara nisbeten,
Daha çok korkulu ve sıkıntılıydı hepten.
Şiddetli kış ve soğuk, uykusuzluk ve açlık,
Buna, Eshabın gücü yetmiyordu hiç artık.
Günlerdir çarpışmakta olan müşriklerde de,
Yiyecek sıkıntısı başladı son günlerde.
Yiyecek bulamayan bir çok at ve develer,
Ölmeye başlamıştı, açlıktan birer birer.
Bunu gören müşrikler, o Beni Kureyzaya,
Birini gönderdiler biraz erzak almaya.
Beni Kureyza denen, o hain yahudiler,
Küffarın talebini derhal kabul ettiler.
Hemence arpa, buğday ve ayrıca sap, saman,
Develere yükleyip gönderdiler o zaman.
Müşrikler dönüyorken yirmi yük erzak ile,
Birden karşılaştılar bir gurup Eshap ile.
Sahabiler, bunlara saldırıp hepsi birden,
Bu yirmi yük erzakı aldılar ellerinden.
Müşrikler, canlarını zor kurtardı kaçarak.
Mücahidler, yirmi yük bu erzakı alarak,
Gelip teslim ettiler Resul-i müctebaya.
Böylece kavuştular, çok sena ve duaya.
İkinci günü dahi, mücadele ve kıtal,
Geç saatlere kadar, devam etti bu minval.
Fırsat bulamadılar Eshap namaz kılmaya.
Gelip arz eylediler, Resul-i kibriyaya.
O da, üzüntü ile buyurdu ki: (Vallahi,
Savaşın şiddetinden, kılamadım ben dahi.)
Nihayet yatsı vakti, bir saldırı yaptılar.
O müşrik sürüsünü, bir anda dağıttılar.
Müşrikler de, bu cenkte, yorulmuşlardı gayet.
Gece, çadırlarına çekildiler nihayet.
Geldi mücahidler de, çadırına Resulün.
Ve lakin kendisini gördüler gayet üzgün.
Hatta beddua etmek, pek adeti değilken,
Kâfirlere, beddua eyledi kederinden.
Buyurdu: (Uğraştırıp, nasıl ki bizi onlar,
Namaz kıldırmadıysa gün batıncaya kadar,
Allahü teâlâ da, onların evlerine,
Doldursun ateşleri, hem de kabirlerine.)
Sonra öğle, ikindi ve yatsı namazını,
Kıldı Eshabı ile birlikte kazasını.
Müşriklerin gayesi, şu idi ki o zaman:
İslamı, tamamiyle kaldırsınlar ortadan.
Lakin müslümanları, gündüz mağlub etmenin,
Mümkün olmadığını anlayınca pek kesin,
Savaş taktiklerini değiştirip hemence,
Baskın düzenlemeye başladılar her gece.
Ve bu kararlarını tatbike başladılar.
Beni Kureyza ile, bu babta anlaştılar.
Değişik saatlerde ve değişik yerlerden,
Hücum ediyorlardı durmadan, dinlenmeden.
Başta Peygamberimiz ve Eshabı, aç susuz,
Müdafa yaparlardı, hem yorgun ve uykusuz.
Günlerce devam etti bu şiddetli müdafa.
Tek düşman geçemedi hendekten bu tarafa.
Lakin bu cenk, önceki savaşlara nisbeten,
Daha çok korkulu ve sıkıntılıydı hepten.
Şiddetli kış ve soğuk, uykusuzluk ve açlık,
Buna, Eshabın gücü yetmiyordu hiç artık.
Günlerdir çarpışmakta olan müşriklerde de,
Yiyecek sıkıntısı başladı son günlerde.
Yiyecek bulamayan bir çok at ve develer,
Ölmeye başlamıştı, açlıktan birer birer.
Bunu gören müşrikler, o Beni Kureyzaya,
Birini gönderdiler biraz erzak almaya.
Beni Kureyza denen, o hain yahudiler,
Küffarın talebini derhal kabul ettiler.
Hemence arpa, buğday ve ayrıca sap, saman,
Develere yükleyip gönderdiler o zaman.
Müşrikler dönüyorken yirmi yük erzak ile,
Birden karşılaştılar bir gurup Eshap ile.
Sahabiler, bunlara saldırıp hepsi birden,
Bu yirmi yük erzakı aldılar ellerinden.
Müşrikler, canlarını zor kurtardı kaçarak.
Mücahidler, yirmi yük bu erzakı alarak,
Gelip teslim ettiler Resul-i müctebaya.
Böylece kavuştular, çok sena ve duaya.
