Goygoycu dediğimiz; Eski İstanbul'da çoğunluğu Anadoludan gelmiş kör, topal ve sakatlardan meydana gelen topluluktur. Muharrem ayında önlerine gözleri gören bir rehber alıp omzuna tutunarak şehir sokaklarında ilahiler eşliğinde aşurelik erzak taşırlardı. Tâhir-ül-Mevlevî Hazretleri "Mahfel" eserinde Goygoy kelimesinin sıklıkla söyledikleri; hey kaygulu cânım ve el-hayyül-kayyûm deyişlerinden ortaya çıktığını söylemiştir. 1909da II. Meşrutiyetin ilân edilmesiyle goygocuların dilenmeleri ve sokaklarda ilahi söylemeleri yasaklanmıştır.
sahaflar t.
sahaflar t.
