Karantina sonrasi hayat biraz biraz normale dönsede bazi seylere halen „korona var“ bahanesi buluyoruz..
Yani aslinda bu süreci isimize geldigi gibi kullaniyoruz..
Ben kalabalik bi ailede büyümedim.. hatta babaanne/anneanne dede kavrami bende pek yoktur..
bu yüzden hep gipta ederim imrenirim büyük kalabalik ailelere..
Mart ayindan beri gözlemledigim bisey varki, cogu kisi aile büyüklerini korumak adi altinda mesafe koydular..
„Anne sana gelemiyoruz kusura bakma korona var senin iyiligin icin“ tmm eyvallah.. onun iyiligi icin..
Ama yazin ortasinda tatillere gitmeye baslaninca tatile korona yok, anneye babaya, dedeye neneye korona var..
Fazla yaklasma.. tedirgin etme ama istedikten sonra kapisina önüne gidip pencereden bile gönül alinabilinir..
Öyle icimi dökesim geldi cok konuyla alakali yaziyormuyum yoksa disina mi ciktim onuda kestiremedim
Tek bildigin bu tarz davranislari gördükce baya baya icim aciyor rahatsiz oluyorum..
Yaslilik zor.. insan cok bisey beklemiyor..
iki cift tatli söz.. halinin hatrinin sorulmasi.. biraz muhabbet.. aranip sorulmak..
Allah ömür verdiyse hepimiz bi gün yaslanicaz..
yapmayin su iki yüzlülügü..
az duyarli olun.. anlayin.. anlamayanlara anlatin..
