Bu şiir tarafımdan Sükut-u LeyL kardeşime ithaf edilmiştir.
Çok uzun yıllar sonra bir gün,
Bukle saçlı küçük bir kız ;
Şöyle anlatır annesini !
Leyl !
Bildiğim bütün yokuşların iniş tarafıydı hep.
Hüzünlüydü kalbi çoğu zaman belki ama ;
Yeryüzünün her yerinden görülürdü yüzündeki güneşler.
Leyl !
Yağmurdan,kardan ve rüzgardan saklandığım sığınak.
Her zerresinde iman hasleti taşıyan pusulam benim.
Dünyadan minicik medetler uman büyük yürek,
Üzeri tozla kaplanmış her unutkanlığın hatırlanış sebebi.
Leyl !
Gecenin karanlığında sükut eylemiş başı önünde bir çiçek,
Ümmet-i Muhammed'in gülümseten umudu.
Bütün gitmelerin geri dönüşleri pervasızca,
O ; Sadakat ve edeb güzelliğinin keşfedilmemiş yurdu.
Herkesten büyüktü yüreği,
Ama herkesten küçüktü yaşı,
Leyl !
Fatıma Tüz Zehra'nın yolunda küçük ve yalın bir Çakıl Taşı.
16 Kasım 2012 | GöKyüZü
